Wódka

Wódka to klarowny, wysokoprocentowy alkohol, najczęściej bez wyraźnego smaku. Powstaje z dowolnego surowca zawierającego cukry lub skrobię – tradycyjnie ze zbóż (pszenicy, żyta, kukurydzy) lub ziemniaków. Może być też z buraków cukrowych, winogron czy innych owoców.

Produkcja zaczyna się od fermentacji – drożdże przetwarzają cukry w alkohol. Następnie następuje destylacja, często wielokrotna, w kolumnach destylacyjnych. Celem jest uzyskanie bardzo czystego spirytusu – zazwyczaj o mocy powyżej 95%. Ten spirytus rozcieńcza się do mocy handlowej, najczęściej 40%.

Wódka może być filtrowana – np. przez węgiel aktywny, srebro czy kwarc – żeby pozbyć się niechcianych związków smakowych i zapachowych. W przypadku wódek luksusowych stosuje się tzw. rektyfikację, czyli dokładną, techniczną obróbkę spirytusu w celu maksymalnego oczyszczenia.

Choć wódka uchodzi za neutralną, surowiec ma znaczenie. Żytnie bywają lekko pieprzne, pszeniczne – delikatniejsze, ziemniaczane – bardziej oleiste i gęste w ustach.

Wódka ma korzenie w Europie Środkowo-Wschodniej – szczególnie w Polsce, Rosji i krajach bałtyckich. W Polsce uważana jest za trunek narodowy. Jej produkcja sięga co najmniej XV wieku. Do dziś obowiązuje tu restrykcyjna definicja: polska wódka musi być zrobiona z krajowych zbóż lub ziemniaków i nie może zawierać dodatków smakowych (chyba że to odmiana smakowa).

Może być też aromatyzowana – z dodatkiem miodu, ziół, pieprzu, cytrusów czy owoców. Tradycyjne wersje to np. żubrówka (z trawą żubrową), wiśniówka, kresowa ziołowa czy miodówka.

Choć wódka jest najczęściej pita schłodzona i czysto, stanowi też bazę wielu koktajli: Moscow Mule, Bloody Mary, Cosmopolitan, White Russian czy klasyczne vodka tonic.